Το παρακάτω κείμενο, είναι ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Ηλία Κωνσταντινίδη «Ημέρες Βελονισμού και Laser» που εκδόθηκε το 1993.

Ο αναγνώστης πρέπει να ξέρει, ότι υπηρετώ τον άνθρωπο, γιατί υπηρετώ την ΑΛΗΘΕΙΑ και το ΦΩΣ. Έτσι θα με συγχωρέσει αν καμία φορά η γλώσσα μου «καίει», αφού η αλήθεια μερικές φορές καίει, όπως το ΘΕΙΟ αστροπελέκι. Η αλήθεια δηλαδή δε γνωρίζει συμβιβασμούς.

Όταν σαν έφηβος ξεκίνησα το όραμα να γίνω γιατρός, ήταν για να βοηθήσω τον πάσχοντα συνάνθρωπό μου. Δεν ήταν δηλαδή το όνειρο της ιδιωτικής κλινικής, αν και δεν είναι ούτε άσχημο, ούτε κακό το να έχεις κλινική!

Πάντως πιστεύω, ότι έτσι ξεκινάει κάθε νέος, γεμάτος όνειρα και κουράγιο για να κατακτήσει τη ζωή. Σε καμία περίπτωση δεν έχει φτηνά, ιδανικά και ευτελείς στόχους.

Άλλωστε στις αρχές της δεκαετίας του ’60 τα πράγματα ήταν πιο ξεκάθαρα για ένα νέο, από ότι είναι σήμερα. Ήταν η εποχή ακόμη, που οι πολιτικοί μηχανικοί έβγαζαν τα «λεφτά», ενώ οι γιατροί ήταν λίγοι, όπως και οι δικηγόροι.

Μετά τα πράγματα άλλαξαν, οι Έλληνες έκαναν αγώνα δρόμου για το χρήμα! Το τελευταίο με την ταχύτητα και τη δυναμική του, υποσκέλισε κάθε ιδανικό. Δημιουργήθηκαν νέες δομές και νέες κοινωνικές δυνάμεις. Στον ελληνικό ορίζοντα φάνηκαν οι στρατιές του εύκολου κέρδους και ενδεικτικά αναφέρω χωρίς να είναι πρόθεσή μου να στιγματίσω κανέναν, τους τραγουδιστές, τους εργολάβους οικοδομών, τους βιοτέχνες με τα εξαγωγικά πριμ, τους εμπόρους του ιδιωτικού αυτοκινήτου, του ψυγείου, της ηλεκτρικής κουζίνας και της τηλεόρασης! Ο Έλληνας από αγρότης έγινε τότε αστός!

Αγόρασε αυτοκίνητο και έμαθε να πετάει τα σκουπίδια του στο δρόμο!!. Αντί η οικονομική άνοδος να οδηγήσει στην ταυτόχρονη πολιτιστική άνοδο, οδήγησε τα πολιτιστικά και πνευματικά πράγματα σε απύθμενα βάθη και η ζωή υποβαθμίστηκε.

Κάντε κλικ εδώ για να κατεβάσετε το πλήρες κείμενο σε μορφή .pdf αρχείου